[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Robin gaf me een andere jurk.
Hoe die aan die jurken kwam was mij een raadsel.
Hij liep het huisje uit.
Ik trok de jurk aan uit mijn verbazing eens zonder korset.
Maar toch zag je mij figuur er goed in.
Ik liep ook het huisje uit en Robin stond opeens pal voor me.
Hij gaf me een pijl en boog.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk om me heen in het bos, de bladeren van de bomen houden de regen een beetje tegen.
Ik hoor een vogeltje vrolijk kwetteren ik kijk even omhoog en loop dan rustig door.
Met zo'n jurk door het diepe bos heen banjeren valt nog niet mee.
Uiteindelijk kom ik bij het hutje van Robin aan, ik klop op de deur en zet een stapje opzij.
Net op dat moment schiet er een pijl voor me langs in de deur.
Ik kijk er met grote ogen naar en kijk dan opzij, ik zie Robin en Merel staan.
Merel slaat haar hand voor haar mond '' wat een warm welkom '' giechel ik dan.
Ik loop even richting Merel en Robin, Robin kijkt even naar mijn jurk '' nou weet ik het waarvan ik je naam ken .. je ouders zijn de graaf en gravin '' zegt hij dan, het laatste zegt hij wat bitter en wat bozig mij kijkt hij ook opeens niet zo vriendelijk meer aan.

Merel :

Ik was nog steeds geschrokken van die pijl die bijna Olivia had geraakt.
Maar opeens zag ik Robins gezicht.
"Wat is er ?"

Hij zei niks en pakte de pijl uit de deur.

Olivia Elaine Newton

Opeens dringt het tot me door dat Merel weer kan zien '' je kan weer zien ! '' roep ik vrolijk uit.
Ik geef haar spontaan een knuffel.
Robin komt terug gelopen met de pijl '' ik wou dat die verdomde pijl der geraakt had '' hoorde ik hem mompellen.
Geschrokken van wat Robin zei laat ik Merel los.

Merel :

Ik keek Olivia en Robin aan.
"Kom op wat is hier gaande ?"
Robin keek me aan en schudde zijn hoofd.

Olivia keek hem ook wat verward aan.
Ik pakte de pijl uit zijn handen en deed hem teru in de koker op mijn rug.

"Kom op Robin vertel!"

Olivia Elaine Newton

'' Waarom verteld mevrouw Newton het niet, die zal het vast wel goed weten .. ze zal vast alles te horen krijgen van haar ouders zodat ze van alles leert , ze word er vast later net zo een '' hoor ik Robin wat gefrustreerd zeggen.
H..Hetzelfde als mijn moeder en v..vader ? denk ik dan bij mezelf.
Voor ik het weet keer ik me om en loop weg, ik weet mijn tranen gelukkig in te houden.
Lijk ik dan echt zo op mijn ouders ? denk ik dan bij mezelf.

Merel :

Ik ging voor Robin staan en gaf hem een volle klap in zijn gezicht.
"Wil je dat nooit meer zeggen tegen mij vriendin , want ze lijkt helemaal niet op haar ouders , en je gaat nu je excuses aan bieden anders hoef ik je niet meer te zien."

Robin keek me even aan en wreef met zijn hand over zijn wang.

"Kom op schiet op."zei ik kwaad.
Hij draaide zich om en rende de kant op waar Olivia heen was gelopen.

Olivia Elaine Newton

Even loopt er één traan over mijn wang, snel veeg ik hem weg.
Er blijft even een tak hangen aan mijn jurk, zorgvuldig maak ik hem los.
Ik ga weer normaal staan, op dat moment staat Robin opeens voor me, ik schrik me rot en zet een paar stappen achteruit.
'' Olivia mijn excuse... '' zegt hij dan, ik zie zijn rode wang en onderbreek hem.
'' Luister Robin, je hoeft je excuses niet aan te bieden en vooral niet als je het niet meent '' zeg ik dan.
Ik wil weer verder lopen maar Robin houd me tegen '' luister Olivia, ik wil echt mijn oprechte excuses aanbieden, ik had niet zo'n oordeel over je mogen vellen terwijl ik je niet zo goed ken '' zegt hij dan.
'' Je excuses zijn ... touw ! '' zeg ik dan, het laatste roep ik uit, Robin kijkt me vragend aan.
'' mijn excuses zijn touw ? '' zegt hij dan wat onbegrijpelijk.
'' Merel, er hangt een touw bij het meer .. net als vroeger ! '' roep ik dan keihard uit.
Ik was altijd dol op het touw slingeren, ik pak mijn rokken vast en ren er heen.
Robin blijft maar verbaasd kijken, ik ren naar het touw toe en ga op de kei staan waar de steen boven hangt.
Ik doe even mijn lint uit en maak mijn haar in een knot.
Ik voel of het touw goed stevig vast zit.
Merel komt aangerend en gaat naast de nog steeds verbaasde Robin staan.
Op dit moment boeit helemaal niets me behalve het touw en het prachtige meer wat er voor zit.
Ik houd het touw vast en klim een klein stuk in de boom waar hij aan vast zit.
Als ik op de tak sta houd ik het touw stevig vast, ik spring van de tak af met het touw en spring uiteindelijk in het water.
Zodra ik bovenwater kom begin ik te lachen '' het is nog steeds leuk '' roep ik dan lachend naar Merel.
Robin blijft me maar wat verbaasd aankijken waar zou die last van hebben ? denk ik dan bij mezelf.
Ik zwem naar de kant toe en klim er weer uit, ik maak mijn haar helemaal los die al grotendeels is uitgezakt.
Ik knijp mijn haar even uit en steek het dan weer op in een knot met het lint er omheen.
De jurk is nu wel heel erg zwaar met al dat water.
Ik kijk Robin even aan die maar verbaasd blijft kijken '' wat ? Nooit van een touw gesprongen of iemand dat zien doen ? '' zeg ik dan een beetje lachend.
'' Nee .. ik heb .. uhhmm, het nooit iemand zien doen van jouw stand '' zegt hij dan.
Ik lach even '' nu wel en we zijn niet allemaal zo saai als we lijken '' zeg ik dan nog een beetje lachend.
" Merel moet jij niet springen trouwens ? " zeg ik dan, ze schud haar hoofd.
" Het is zo leuk " zeg ik dan.
Merel lacht even, ik geloof dat ze ergens mee zit .. Ivon is het eerste wat in mijn hoofd opkomt.
" Is Ivon gister nog langs geweest ? " zeg ik dan, ze knikt.
" Maar je hebt niet met hem gesproken ? " zeg ik dan, ze schud haar hoofd.
Ik vertel haar even wat hij allemaal had gezegd en dat hij zelfs in tranen uit was gebarsten, dat het hem speet enzovoort.
Zodra ik uitverteld ben komt er even een kleine glimlach op het gezicht van Merel.
Mijn haar was inmiddels alweer uitgezakt, zo'n lint werkt niet echt met nat haar.
Ik haal het lint er maar weer uit en laat mijn haar los hangen.
'' Ik denk dat hij je erg graag binnenkort weer is wil spreken, het liefst natuurlijk zo snel mogelijk '' zeg ik dan nog.
Merel knikt, nog steeds met een kleine glimlach op haar gezicht.
De jurk kleeft helemaal aan me en mijn haar blijft druipen, ik wring het nog een keertje uit.
'' Hoe gaat het nu trouwens voorderest met je ? '' vraag ik dan aan Merel.

Merel :

Ik deed mijn schoenen uit en ging naast Oliva zitten met mijn voeten in het water.
"het gaat wel , ik kan weer zien dat is het belangrijkste."
Maar eigenlijk wist ik diep van binnen nog steeds dat er wat mis was.
De verdriet om Ivon ging niet weg maar wou hem ook even niet zien of spreken.
Ik keek Olivia aan.
"Hoe gaat het met jou en Edward?"
Olivia keek me even ook aan en deed haar hoofd snel naar de grond en werd rood.
"Owjhee Olivia Elaine Newton wat heb jij uitgevreten"
zei ik op een heel deftige manier.
Robin achter me schoot in de lach.
Hij was ondertussen in de boom geklommen en had de touw in zijn handen.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Robin die aan het touw slingert en uiteindelijk in het water springt.
Ik kijk weer even naar Merel en giechel wat, ik vertel aan Merel wat ik had 'uitgespookt'.

Merel :

"Dat ga je niet menen?"zei ik al lachend.
Ze knikte.
Ik keek even in het water en zag Robin weer naar boven komen.
Ik keek even naar de glinstering van de zon en het water.
Er liep heel even een traan die ik snel weer weg veegde.

Ik stond weer op en deed met mijn handen mijn jurk recht.
"Ik ga even een stukje lopen."
Ik pakte mijn schoenen en liep met mijn bloten voeten door.
Er liep weer een traan over mijn wang.
Huilenbalk.

Ik keek om me heen maar voelde me enorm leeg worden.
Ik liet me vallen op de grond.

Olivia Elaine Newton

Bezorgd keek ik Merel nog even na, daarna keek ik naar Robin die naar de kant toe kwam.
'' Waar gaat zij heen ? '' vraagt hij dan.
'' Ze ging even een stukje lopen .. '' antwoord ik daarop.
'' Ik ga maar eens bij haar kijken .. '' zeg ik dan uiteindelijk, ik sta op en loop weg.
Het lopen door een bos met een droge jurk viel al niet mee .. met een natte jurk is het nog erger.

Merel :

Ik hoorde wat in de struiken maar het intreseerde me even niet.
Ik zuchtte.
Kom op Merel je bent sterk ..

Olivia Elaine Newton

Ik zie Merel op de grond zitten maar mijn jurk blijft hangen aan de tak van een struik.
Ik probeer hem los te maken, uiteindelijk heb ik hem los maar ik val om in de modder.
Merel kijkt op '' ik geloof dat je me altijd in modder doordrenkt ziet als je verdrietig bent '' zeg ik dan met een kleine glimlach.
Ik ga even staan en haal het modder een beetje van mijn gezicht.

Merel :

Normaal werkte het en schoot ik meestal gelijk in de lach maar nu had ik daar even geen zin in.
Ik zuchtte.
"Olivia waarom moest die me nou zo in de steek laten."

De bloed in mijn lichaam begon te koken.
En mijn verdrietigheid draaide zich om in woede.
"Ik hoef hem nooit meer te zien nooit meer !"
Schreeuwde ik.
Maar diep van binnen wist ik dat ik het zo niet bedoelde.
Ik keek naar de 2 kettingen om mijn hals.
Ik was vergeten dat ik ze nog om had.
Het licht glinsterde in de parels en het zilveren hart.

Olivia Elaine Newton

Ik plof naast Merel neer nou ik toch onder de modder zat maakte het ook niets meer uit dat ik helemaal onder de vastgekleefde bladeren zou komen te zitten.
Ik kijk naar Merel en zag dat ze het niet echt meende '' Merel .. hij wist gewoon even niet wat hij moest doen, hij was in de war. Maar hij heeft er zoveel spijt van. Je had hem moeten zien huilen .. '' zeg ik dan tegen haar.
'' Praat gewoon nog eens met hem .. het hoeft niet vandaag natuurlijk .. '' zeg ik dan nog zacht tegen haar.
Ik kijk even naar mezelf '' ik lijk zo vast op een kip '' floep ik er dan per ongeluk uit.

Merel :
Er verscheen een kleine lachje op mijn gezicht.
Ik knikte.
Ik stond even op en schudde de bladeren van mijn jurk.
Ik liep samen met Olivia weer naar Robin.
Robin ik ga even naar het paleis toe.
Hij keek me wat verbaasd aan maar begreep het.
Olivia bleef nog even bij Robin.
Robin plofte zich neer naast Olivia.
Hij keek naar het water.
"Olivia ik moet wat bekennen."
Olivia keek hem aan.
" Ik ben bang dat ik verliefd op merel aan het worden ben."zei hij zachtjes.
Ik liep ondertussen langzaam naar het paleis.
Toen ik het paleis in de verte al zag stopte ik even.
Mijn hart ging tekeer en ik voelde me opeens weer verdrietig.
Ik ademde even diep in.
Ik stapte op het gazon van het paleis.
Ik deed de deur open en een dienstmeisje deed de deur open.
Ze keek wat verbaasd.
Ik hoorde Ivon's piano spel al.
Ik ging op de muziek af.
Ik stond in de deur opening en zag Ivon spelen.
Maar opeens hoorde ik een vrouwen stem en verschuilde me achter de deurpost.
Ik nam een blik en zag een andere blonde vrouw bij hem staan.
Ze ging naast hem zitten.
Maar opeens gaf Ivon een kus op haar wang.
De tranen liepen over mijn wangen.
Zonder dat ik er erg in had stond ik weer in de deuropening.
Ivon keek me aan en hij schrok.
"Merel !?"
Ik draaide me om en rende zo snel mogelijk het paleis uit.
Ivon probeerde me bij te houden.
"Merel , ik kan het uitleggen!" riep die.
Maar ik wou het niet weten.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Robin en dan naar de grond.
'' Ik zal het even afwachten .. het klinkt gemeen maar, straks heeft ze weer verdriet of moeilijkheden omdat ze moet kiezen tussen jou en Ivon als ze het uit kan praten met hem. Ze heeft al best veel meegemaakt, en ik hoop dat ze niet nog meer lastigheden krijgt .. dat verdiend ze niet '' zeg ik dan.
Robin knikt '' ik vind het wel heel eerlijk van je dat je het bekent '' zeg ik dan nog.

Merel :

Ik rende zo hard mogelijk het bos in.
Ik kwam weer aan bij Robin en Olivia.
Toen Robin mijn gezicht zag helemaal nat van tranen stond die op en gooide 2 armen om me heen.
Olivia was ook opgestaan.
"Wat is er gebeurd?"
Ik verborg mijn gezicht tegen Robin aan.
Ik huilde nog steeds.
Ik kon het niet geloven wat ik daar net had gezien.
Ik wilde niet meer terug nooit meer.
Zo stond ik een poosje tegen Robin aan.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk komt Ivon ook aangerend, ik kijk hem even aan wat zou hij gedaan hebben ?
'' Merel laat het me alsjeblieft uitleggen, het is niet wat je denkt '' zegt Ivon dan wat hulpeloos.
Ik kijk even van hem naar Merel, Merel draait zich betraand om.
'' Jullie, praten, nu ! '' zeg ik dan streng.
Ik grijp Robin bij zijn arm en loop met hem weg.
Als we een stukje verder weg zijn laat ik hem weer los, ik zucht even .. ik had medelijden met Merel .. maar als er niet gepraat werd zouden ze elkaar misschien voor eeuwig haten, en Ivon zou toch vaak Merel moeten zien dan.
Ergens hoopte ik maar dat alles goed zou komen en dat ze kon blijven in het paleis .. aan de andere kant zou ik het sneu vinden voor Robin.
Samen met Robin loop ik door '' sorry dat ik je zo meetrok, ik heb je toch hopelijk geen pijn gedaan ? '' zeg ik dan tegen hem.
Hij lacht even spottend '' jij, mij pijn doen ? '' zegt hij dan.
'' Wees maar blij dat je niet gezien hebt wat ik pas heb gedaan .. '' zeg ik dan.
Robin kijkt me vragend aan '' wat heb je gedaan ? '' zegt hij dan nieuwsgierig.
Ik schud mijn hoofd, waarom moest ik daar nou weer over beginnen ..

Merel :
Ivon probeerde me te troosten door mijn armen vast te pakken maar ik sloeg ze weg.
"Waarom !?"schreeuwde ik.
Hij ging zitten op een boom stronk.
"Merel mijn ouders.." Hij keek naar de grond.
"Wie was ze ?" zei ik heel kalm.
Hij schudde zijn hoofd.
Ik hurkte voor hem neer.
" Wie is ze ?" herhaalde ik mijn vraag.
Ik zuchtte.
"Dat is mijn nieuwe verloofde."

Ik kon mijn oren niet geloven.
Ik stond op "Wat !"
Ivon ging achter me staan.
"Merel daarom kon ik ook niet .."
Hij stopte weer zijn zin.
"Sinds wanneer wist je het !?"
"Sinds ik jou zag samen met Robin in het meer."
Ik voelde een sterke pijn in mijn hoofd.

"Waarom !!"
"Het gaat slecht met onze land en .."
alweer stopte hij zijn zin maar ik begreep het al.
Ik barsten in tranen uit.
Ik begreep het maar aan de andere kant hoopte ik dat dit een nachtmerrie was en ik straks naast hem zal wakker worden.

Olivia Elaine Newton

'' Kom op vertel het ! '' zegt hij dan, hij leek net wel een klein kind.
'' Het is een te lang verhaal .. '' zeg ik dan met een zucht.
Robin kijkt me aan '' kan je zelfs niet een klein deeltje vertellen ? '' zegt hij dan.
'' Dan volg je het niet meer '' antwoord ik dan een beetje lachend omdat Robin zo zijn best deed om me over te halen.
Hij denkt even na en kijkt me dan weer aan '' kijk uit hoor of ik ga je saai noemen '' zegt hij dan.
'' Als je het dan zo graag wilt weten .. '' zeg ik dan.
Ik begin met vertellen.
Na een tijdje ben ik eindelijk klaar met het hele verhaal, hij kijkt me even met grote ogen aan '' ik neem mijn woorden van net terug '' zegt hij dan.
Ik barst in lachen uit.
'' Merel had echt gelijk, je bent niet zoals je ouders .. '' zegt hij dan zacht.
Ik stop met lachen en kijk dan naar de grond .. dus toch waren zijn excuses niet oprecht denk ik dan bij mezelf.

Merel :
"Merel het spijt me."
Toen ik me omdraaide liep die weg.
Het liefste wou ik achter hem aan rennen.
Ik zakte door mijn knieën op de grond.
Ik zag opeens de 2 doosjes op de boomstronk liggen.
Ik liep er naar toe en rukte de 2 kettingen van mijn hals en stopte het in 1 van die doosjes.

Er vielen tranen op die doosjes.
Ik kon net nog steeds niet geloven.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk lopen Robin en ik langzaam aan terug.
Als we bij Merel aankomen zie ik haar huilen, ik zie Ivon nergens meer .. ik pak mijn door modder bevuilde rokken op en ren op haar af.
'' Merel wat is er ? '' zeg ik dan bezorgd, ik sla mijn armen even om haar heen.
Ze blijft maar huilen '' Merel toch, wat is er ? '' zeg ik dan zacht tegen haar.

Merel :
Ik staarde naar de 2 doosjes in mijn handen.
Ik vertelde Olivia het hele verhaal.
En barsten weer in tranen uit.
"Waarom had ik ook gedacht dat ik een boeren meisje met zo'n iemand kon trouwen?"

Olivia Elaine Newton

Ik ga even met Merel op de boomstam zitten en houd mijn armen over haar heen geslagen.
'' Het had ook gekund ... maar Ivon is gewoon dom om je te laten gaan .. '' zeg ik dan tegen haar.
Het begint al wat donker te worden, ik zou te laat zijn voor het eten .. maar dat maakte me niets uit, ik wou nu het liefste bij Merel zijn om haar te helpen.
Robin stond er een beetje hulpeloos bij.
Opeens bedacht ik me dat ik nu het verlovingsbal met die ander moest gaan regelen .. dat ik nooit meer naar de andere kamer kom lopen om met Merel te praten ... Die gedachte maakte me best wel treurig.
Maar ik liet niet al te veel merken, nu eerst Merel helpen.

Merel :
Ik keek naar de lucht en naar Olivia.
"Je komt te laat voor het eten zo en wat er ook gebeurd ik kom je vaak opzoeken." zei ik zachtjes tegen Olivia.

Er vielen regen druppels uit de lucht.
Ik zag Robin staan.
"ik ga naar huis."zei ik met een klein glimlachje.
Ik stond op en bedankt Robin en Olivia.

"Ik kom straks bij het paleis Eros halen."

Olivia Elaine Newton

Ik knik even '' doe voorzichtig .. '' zeg ik dan tegen Merel.
Ze knikt '' ik ga maar eens naar het paleis toe dan .. '' zeg ik dan zacht.
Ik loop richting het paleis door het bos, het begint steeds harder te regenen.
Ik ben doorweekt, bemodderd en bebladerd .. wat zou er nu nog meer kunnen gebeuren ? denk ik dan bij mezelf.
Net op dat moment hoor ik iets scheuren, ik kijk achter me en zie dat mijn jurk gescheurd is door een tak.
Ik wil doorlopen en struikel over een andere tak waardoor ik weer in de modder beland.
Normaal had ik hier om staan lachen .. maar nu niet.
Het begon te onweren, ik schrok me dood.
'' Olivia ! '' hoorde ik Edward roepen.
'' Mevrouw Newton ! '' hoorde ik vanaf een paar andere plekken mensen roepen.
Ik loop eindelijk het bos aan, gelijk ziet Edward me, hij roept de mensen dat ik ben gevonden en rent dan op me af.
Hij kijkt me aan '' waar was je ? '' zegt hij dan geschrokken.
'' Bij Merel .. '' zeg ik dan.
Hij kijkt me bezorgd aan '' gaat alles wel goed ? '' vraagt hij dan bezorgd.
Ik zucht even '' een soort van, als je het niet erg vind .. ik ga me binnen even opfrissen en iets anders aantrekken '' zeg ik dan.
'' We hebben al gegeten .. ik zal dus straks even wat eten naar je toe komen brengen '' zegt hij dan, ik knik.
'' Dankjewel '' zeg ik dan, ik loop het paleis binnen en vraag één van de dienstmeiden om een bad.
Gelijk gaat ze het halen, ik loop naar boven toe en zucht even.
Ik kijk naar het sombere weer buiten.
Uiteindelijk is het bad klaar, zodra de dienstmeid weg is ga ik het bad in.
Ik duik zo ver mogelijk onderwater en doe mijn ogen dicht, ik zucht eventjes.
Een tijdje blijf ik zitten in het overheerlijke bad, even lijken je zorgen weggespoeld te worden .. maar helaas is dat niet zo.
Er word op mijn deur geklopt '' kan ik binnenkomen, ik heb je eten '' hoor ik Edward dan zeggen.
'' Ik zit nog in bad, wacht even '' zeg ik dan, ik stap uit bad en pak mijn handdoek, ik wikkel het om me heen.
Snel doe ik een onderjurk aan '' uhmm .. Edward '' zeg ik dan.
Ik hoor hem lachen aan de andere kant van de deur, ik hoor hem roepen en even later komt er een dienstmeid binnen.
Ze helpt me met mijn korset en gaat weer weg.
Ik trek een jurk aan.
'' Kom maar binnen '' zeg ik dan, Edward komt binnen gelopen.
Ik borstel even mijn haar door en steek het dan op met een wit lint die afgewerkt is met een patroon van goud.
Edward kijkt me aan met een glimlach '' je ziet er prachtig uit '' zegt hij dan.
Hij zet het eten even voor me neer '' Olivia .. de nieuwe verloofde van Ivon wil je ontmoeten .. '' zegt Edward dan zacht.
Ik knik.
Ik ga even met het eten in de vensterbank zitten, Edward komt er weer bij zitten.
Rustig aan eet ik mijn eten, eigenlijk heb ik niet eens zo'n trek meer.
Toch eet ik het maar even op.
Uiteindelijk ben ik klaar '' ik zal even naar haar toe gaan '' zeg ik dan tegen Edward.
Hij knikt '' ze is in de salon '' antwoord hij dan.
Ik zet even een stap naar Edward toe en hij slaat zijn armen om me heen, ik leg mijn hoofd tegen hem aan '' wat kan ik doen om je weer wat op te vrolijken ? '' zegt hij dan.
Ik zucht '' niets .. ik wou gewoon dat het eindelijk eens goed ging voor Merel '' zeg ik dan.
Edward geeft me even een kus op mijn voorhoofd '' ik wou dat het ook zo was .. '' zegt hij dan zacht.
'' Trouwens Olivia, over het verlovingsfeest .. '' zegt hij dan.
Ik kijk hem aan '' ik weet het ik moet het nu met haar regelen '' zeg ik dan.
'' Ook, maar niet te veel mannen rond uw leeftijd uitnodigen '' zegt hij dan.
Ik kijk hem vragend aan '' er zullen veel je proberen van me af te pakken, wist je niet dat je de meest begeerde vrijgezel was ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem even apart aan en maak dan een kleine glimlach '' ik zou me nooit af laten pakken van jou '' zeg ik dan tegen hem.
'' Ik zal maar eens gaan '' zeg ik dan met een zucht, Edward knikt en laat me los.
Ik loop beneden de salon in, ik maak een reverence '' goedenavond '' zeg ik dan met een glimlach.
Ze kijkt me wat arrogant aan, rustig blijft ze zitten '' aangenaam, u moet vast de dienstmeid zijn waar is de thee ? '' vraagt ze dan.
Ik kijk haar even vragend aan, ik kijk even naar mijn jurk '' ik ben Olivia Elaine Newton, de verloofde van E..prins Edward mevrouw .. '' zeg ik dan.
Ze kijkt nog eens goed naar mijn jurk '' ik ben Ariana Rose Summer, oftewel mevrouw Summer de verloofde van Ivon '' zegt ze dan.
Ze blijft maar zitten '' aangenaam '' zeg ik dan.
Ik ga op een stoel tegenover haar zitten, de dienstmeid komt aangelopen met de thee '' hartelijk dank '' zeg ik dan met een glimlach als ze weer weg wilt lopen.
Ze kijkt me vriendelijk aan en knikt dan, dan loopt ze weg.
Opeens word ik van de overkant vuil aangekeken '' luister, ik zal de regels hier even vertellen .. ik plan het feest, jij doet niets .. je kan dat toch vast niet. Daarbij .. denk ik dat je al weg bent voor het feest überhaupt begint. Je lijkt net op die boerenmeid Maartje, ik zie het aan je ... en in deze koninklijke familie is geen plaats voor boerenkinkels .. of degene die er op lijken. Binnenkort zal je weg zijn .. net als haar '' zegt ze dan.
Ik ben gekwetst maar ook boos '' haar naam is Merel, en ze heeft altijd nog betere manieren als u mevrouw Summer '' zeg ik dan.
Ik sta op en loop weg, ik ga naar boven naar mijn kamer.
Ik sla de deur bijna achter me dicht, ik ga in de vensterbank zitten en zucht.
Er lopen tranen over mijn wangen .. ze zou het toch niet menen dat ik hier binnenkort ook weg zou zijn ? Mijn vader zou toch niet .. denk ik dan.
Ik kijk naar buiten waar het keihard regent en onweert, de tranen blijven over mijn wangen lopen.
Ik trek mijn benen op en sla mijn armen er om heen.
Ik leg mijn hoofd even neer gericht naar buiten.

Merel :
Ik was even naar het paleis gegaan om mijn spullen op te halen.
Toen ik mijn cape om me heen sloeg hoorde ik iemand snikken.
Ik klopte op de deur.
"Olivia is er iets?"
Ik deed de deur open en werd gelijk omhelsd door een verdrietige Olivia.
Ik gaf haar een knuffel.
"Het komt goed met je dat weet ik zeker."
Ze zei niks.
Ik keek naar buiten en zag at het al laat was.
"Olivia ik moet helaas gaan."
Olivia zuchtte en liet me los.
Ik liep de kamer weer uit.
Er liepen tranen over mijn wangen.
Toen ik de gang door liep stoten ik tegen de nieuwe verloofde van Ivon aan.
"kan je niet uitkijken jij.."
Ik keek haar aan en maakte reverence.
"Ik wens u het alle beste toe en het spijt me."
Ze knikte tevreden.
Voordat ze nog iets kon zeggen was ik doorgelopen naar de stallen waar Eros stond.
"Kom maatje we gaan naar huis."
Opeens voelde ik een hand op mijn schouder.
Ik schrok en keek achterover.
"Ivon!" zei ik op een wat verdrietige toon.
Ik kon me nog goed herinneren dat hier onze eerste kus was en dat deed me pijn.
"Het spijt me Merel. " Ik draaide me om en ging verder met Eros opzadelen.
Ik hoorde Ivon weer weg lopen.
Ik verborg heel even mijn tranen in de manen van Eros.
Maar ik herpakte me zelf snel en ging door.
Ik sloeg de capuchon van mijn cape om mijn blonde haren en steeg op Eros.
Ik spoorde hem gelijk aan op galop en hij rende de stallen uit.
Ik zag Ivon nog me nakijken.
Ik stopte heel even vlak bij het raam van Olivia en Ik liet Eros steigeren.
"het spijt me Olivia. Ik wens je alle geluk toe en ik kom je zeker bezoeken." schreeuwde ik.

Ik liet Eros weer in galop.
En Olivia zag mij vertrekken.
In het bos kwam Robin achter me aan op een Vos merrie.
Ik liet Eros stappen en keek hem aan.
"Ik ga met je mee."zei die.
Ik glimlachte.
en knikte.
We spoorde onze paarden weer aan tot galop en zo verlieten we het land van Prins Edward.

Olivia Elaine Newton

Ik blijf uit het raam kijken, ik kon Merel nu niet mijn problemen uitleggen .. niet nu ze zelf ook al zoveel had meegemaakt.
De tranen blijven over mijn wangen stromen, er word op mijn deur geklopt.
'' Olivia ? '' hoor ik Edward zeggen, ik blijf stil.